Son Cemre düştü mü? Cemrenin Büyülü Yolculuğu

Anadolu'nun kadim geleneklerinde, cemrelerin düşüşü, doğanın döngüsünde önemli bir yer tutar. Bu olay, binlerce yıldır halk arasında farklı inanışlarla kutlanır ve doğayla iç içe yaşayan insanların yaşamlarına dokunur. İlk Cemrenin 19-20 Şubatta havaya düşmesi  Havaya Düşen Kırmızı Sıcaklık olarak nitelendirilir. 
İlk cemre, havaya düşerek soğuk kışın etkilerini hafifletir. Şubat ortalarında havada hissedilen ilk sıcaklık artışı, kışın ağır yükünü kaldırır. Bu dönüşüm, yalnızca havanın ısınmasıyla sınırlı kalmaz, aynı zamanda kuşların cıvıltılarıyla birlikte doğanın yeniden uyanmaya başlamasına neden olur. Baharın ilk işaretleri, serin rüzgarların yerini sıcak esintilere bırakmasıyla netleşir.
İkinci cemre ise  Suya Düşen Canlılık olarak nitelendirilir ve 27 Şubat tarihinde düşmüştür.
Cemrelerin ikincisi, suya düşer ve bu, su kaynaklarının canlanmasına olanak tanır. Karların erimesiyle birlikte nehirler, göller ve dereler hayat bulur. Bu, su ekosistemlerinin yenilenmesini simgeler. Aynı zamanda balıkçılar için de yeni bir dönemin başlangıcıdır. Doğada suyun, hayati rolü her geçen gün daha fazla belirginleşir.
Son Cemre dediğimiz 3. cemre ise Toprağa Düşen Berekettir ve 6 Mart tarihinde düşmüştür.
Baharın son müjdecisi, toprağa düşen cemredir. Toprağın ısınmasıyla birlikte bitkiler filizlenmeye başlar. Çiftçiler için bu, ekim zamanının geldiğini gösteren bir işarettir. Doğa, bir yandan çiçeklerle, diğer yandan yeşeren tarlalarla bereketini sunar. Toprağın yenilenmesiyle birlikte, insanlar da yeniden tarıma başlar ve yeni bir üretim dönemi başlar.
Cemrelerin Kültürel - Sosyal Yansıması ve Anlamı - Kökeni: Cemrelerin düşmesi sadece doğayı değil, aynı zamanda toplumsal hayata da etki eder. Anadolu’da bu dönemde çeşitli şenlikler, kutlamalar ve ritüeller düzenlenir. Cemrelerin düşmesi, insanlar arasında umut ve yenilenme duygularını besler. Baharın gelişi, bir anlamda doğanın yeniden doğuşunu simgelerken, insanların ruhunda da benzer bir taze başlangıcın müjdecisidir.
Cemre, Arapça kökenli olup "kor halindeki ateş" anlamına gelir. Her bir cemre, bir sıcaklık artışı olarak tanımlanabilir; ancak halk arasında, cemreler bu artışların ardında yatan manevi anlamlarla da büyük bir yer edinmiştir. Türk Dil Kurumu’na göre, cemre, havada, suda ve toprakta hissedilen sıcaklık artışlarını ifade eder. Cemreler, bir yandan doğanın uyanışını müjdelerken, diğer yandan insan ruhunda da taze bir başlangıcın, umut ve yenilenmenin simgesi haline gelir.